Με ιδιαίτερη λαμπρότητα το ιωβηλαίο του «Σημάντρου» στο Κηποθέατρο Παπάγου | Από τον αείμνηστο ιδρυτή του, π. Θεόκλητο Φεφέ, μέχρι τον σημερινό αναγεννητή του, π. Ιωάννη Καλογερόπουλο, ο αρχαιότερος φιλανθρωπικός σύλλογος του Χολαργού συνεχίζει νυχθημερόν το έργο του καλού Σαμαρείτη, χωρίς την παραμικρή ουσιαστική βοήθεια από επίσημους τοπικούς ή υπερτοπικούς φορείς | Η συγκινητική ομιλία της φιλοξενούμενης φοιτήτριας, Αλεξίας-Δονάτης Καυκοπούλου
Πριν από 50 χρόνια, άρχισε να «ηχεί» στον Χολαργό η «φωνή» του «Σημάντρου», μια «φωνή» που έμελλε να φθάσει σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας και να μετεξελιχθεί σε μια «κιβωτό» φιλανθρωπίας και πολιτισμού για την πόλη μας (και όχι μόνο).
7 Ιουνίου 1975 – 7 Ιουνίου 2025
Η σημαντική αυτή επέτειος τιμήθηκε με τη λαμπρότητα που της αρμόζει σε μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Ιουνίου 2025 στο κατάμεστο Κηποθέατρο Παπάγου, παρουσία μεταξύ άλλων του Θεοφιλεστάτου Βοηθού Επισκόπου Θεσπιών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, κ. Παύλου και του Δημάρχου Παπάγου-Χολαργού, Ηλία Αποστολόπουλου.
Μια εκδήλωση πλούσια σε αναπόληση και απολογισμό, θεατρικά δρώμενα (από τη θεατρική ομάδα «Φανερωθείτε» του Ι.Ν. Φανερωμένης), τραγούδι (από τη χορωδία του Σημάντρου «Μουσικά Ηχοχρώματα») και παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς (από τα καταξιωμένα χορευτικά συγκροτήματα του Σημάντρου).
Μια εκδήλωση αφιερωμένη σε όλες και όλους εκείνους, τους επώνυμους και ανώνυμους, που μέσα στα 50 αυτά δύσκολα χρόνια, μετέτρεψαν το «Σήμαντρο» από φωτεινό όραμα μια λαμπερή πραγματικότητα, αυτή που όλοι μας ζούμε και απολαμβάνουμε σήμερα, μια κιβωτό φιλανθρωπίας και πολιτισμού, στολίδι της ενορίας της Παναγίας Φανερωμένης, του Χολαργού, αλλά και ολόκληρου του Δήμου μας.
Από τις ομιλίες, ξεχώρισε αναμφίβολα εκείνη της εκ των φιλοξενούμενων φοιτητριών (Νομικής) στο «Σήμαντρο», Αλεξίας-Δονάτης Καυκοπούλου:
«Θεοφιλέστατε Άγιε Θεσπιών, Σεβαστέ μου π. Ιωάννη,
Θα ήθελα πρωτίστως να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου προς το Δ.Σ. του “Σημάντρου” για το βήμα που μου δίνει στην αποψινή εκδήλωση. Δράττομαι της ευκαιρίας, εκπροσωπώντας και τις υπόλοιπες φοιτήτριες που φιλοξενεί το Σήμαντρο, να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας δημόσια.
Τη σημερινή ημέρα εορτάζουμε τον πολιτιστικό και φιλανθρωπικό σύλλογο “Σήμαντρο”, αλλά κατ’ εμέ τιμούμε κάτι βαθύτερο και υψηλότερο. Σαν σήμερα πριν 50 χρόνια ξεκίνησαν κάποιοι άνθρωποι κάτι σπουδαίο και θεάρεστο.
Το 2018 εισήχθην στη Νομική Σχολή, με πολύ αγώνα και πολλά όνειρα. Για την επίτευξη των ονείρων μου συνέδραμε το “Σήμαντρο”, το οποίο βρέθηκε στο διάβα μου, παρέχοντας σε μένα την απαιτούμενη υλική στήριξη για τις σπουδές μου.
Όμως, η αρωγή προς όλες τις φοιτήτριες, δεν είναι μόνο υλική, αλλά και ηθική και ψυχολογική. Σε κάθε άγχος και αγωνία μας, οι άνθρωποι του συλλόγου ήταν και είναι πάντοτε διαθέσιμοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Στην ουσία, βρήκαμε όλες μια “ζεστή” οικογένεια στην πρωτεύουσα, η οποία ενδιαφέρεται ποικιλοτρόπως και μεριμνά προκειμένου να καταστήσει τη φοιτητική μας ζωή πιο εύκολη, ώστε να είμαστε απερίσπαστα προσηλωμένες στις ακαδημαϊκές μας υποχρεώσεις.
Το “Σήμαντρο” ενσαρκώνει αξίες όπως ο αλτρουισμός, η ανιδιοτελής αγάπη και προσφορά στον συνάνθρωπο. Και το κυριότερο: ενσαρκώνει την ουσιαστική ισότητα. Το “Σήμαντρο” “μάχεται” για την άμβλυνση των ανισοτήτων, δίνοντας την ευκαιρία σε κάθε νέο να επιτύχει το στόχο του, ανεξαρτήτως των καταβολών του. Σε προσωπικό επίπεδο, το αγαθό της παιδείας δεν θα μπορούσα να το απολαύσω ακώλυτα αν δεν υπήρχε η φιλοξενία του “Σημάντρου”.
Το “Σήμαντρο”, με τη διαχρονική του δράση, έχει βοηθήσει άτομα με χαρίσματα, από πολύτεκνες, τρίτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Οι άνθρωποί του πάντα με σεβασμό και διακριτικότητα απέναντι σε κάθε φοιτήτρια, με πνεύμα πατρικό και με ουσιαστικό νοιάξιμο, συνοδοιπόροι σε κάθε δυσκολία.
Εγώ προσωπικά, κατάφερα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και αυτή τη στιγμή, βαίνω στην ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού μου και το τέλος της δικηγορικής μου άσκησης. Θα μνημονεύω πάντοτε με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη τον π. Ιωάννη, τον κ. Βασίλη, την κ. Μαρία, την κ. Ιωάννα και άλλους αφανείς εργάτες της φιλανθρωπίας.
Το “Σήμαντρο” απαριθμεί πλήθος φοιτητριών που αυτή τη στιγμή καταξιώνονται ως Ιατροί και ως Δικηγόροι, με προβάδισμα πάντα στα αξιοκρατικά κριτήρια και τη βοήθεια άνευ όρων, πλην της αγάπης.
Εύχομαι το θεάρεστο αυτό έργο να συνεχίσει με την αρωγή όλων και να αποτελέσει το έναυσμα για τέτοια έργα σε μια κοινωνία που αποτελεί επιτακτική ανάγκη η προσφορά.
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Αλεξία-Δονάτη Καυκοπούλου».
