Αντικείμενο φτηνής πολιτικής εκμετάλλευσης το πρόσφατο τραγικό συμβάν στο κεντρικό πάρκο του Χολαργού


Το να εκμεταλλεύεται μία ενημερωτική ιστοσελίδα την είδηση ενός τραγικού συμβάντος για την αύξηση της επισκεψιμότητάς της, είναι συνηθισμένο, πια, φαινόμενο και ας πούμε ότι… πάει κι έρχεται. Το να εκμεταλλεύονται, όμως, δημοτικές παρατάξεις μία δολοφονία ή αυτοκτονία, προκειμένου     να      ασκήσουν
αντιπολίτευση στην εκάστοτε Δημοτική Αρχή, πάει… πολύ. Αυτό ακριβώς ζούμε τις τελευταίες ημέρες στο Χολαργό, με αποκορύφωμα τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πέμπτης, 12/3, όπου παρατάξεις της αντιπολίτευσης του Δήμου Παπάγου-Χολαργού, προκειμένου να αντιπολιτευθούν τη διοίκηση, δεν δίστασαν να ρίξουν τις ευθύνες του πρόσφατου τραγικού συμβάντος στην έλλειψη… φωτισμού (!), στην απουσία αστυνόμευσης, είτε από την ΕΛ.ΑΣ., είτε από εταιρείες σεκιούριτι, στην κατάσταση… τρομοκρατίας και… αναρχίας που έχει περιέλθει ο Χολαργός, ακόμη και στο… κεφάλαιο και τον… καπιταλισμό! Το ότι φταίει η έλλειψη φωτισμού, για ένα γεγονός που συνέβη στις 9.30 το πρωί, προσωπικά, με ξεπερνάει.

Τολμούν και μιλούν για έλλειψη αστυνόμευσης και έλλειψη φύλαξης του χώρου, όπως και άλλων παρόμοιων χώρων από εταιρείες σεκιούριτι, εκείνοι που το 2008 διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους και… σκαρφάλωναν σε δέντρα, προκειμένου να σώσουν το κεντρικό πάρκο του Χολαργού από τη… φασιστική περίφραξή του, από τον τότε Δήμαρχο Νικολάου.

Εκείνοι που εναντιώθηκαν όσο κανένας άλλος στην ολική ανάπλαση και αξιοποίηση του κεντρικού πάρκου, με τη δημιουργία του Δημοτικού Καφέ, του παγοδρομίου, της παιδικής χαράς για τα παιδιά, αλλά και εκείνης για τους σκύλους, του συχνού καθαρισμού και της επιπλέον φύτευσης του χώρου.

Εκείνοι που δεν δέχονταν το βραδινό κλείδωμα του κεντρικού πάρκου, με την ταυτόχρονη φύλαξή του από ειδικό φύλακα εταιρείας σεκιούριτι. Όλοι θυμόμαστε την τραγικήκατάσταση εγκατάλειψης στην οποία βρισκόταν το κεντρικό πάρκο επί διοίκησης Σκούρτη, όλοι θυμόμαστε την εκ νέου εγκατάλειψή του και την ιδιωτικοποίηση του Δημοτικού Καφέ, επί διοίκησης Ξύδη.

Για να φτάσουμε στο Μάρτιο του 2015 και να ακούσουμε από τους ίδιους που τότε παρίσταναν τους προστάτες του πρασίνου και των πολιτών, πως, μάλλον τότε ήταν που γίνονταν όλα σωστά και σήμερα λάθος. Για να ακούσουμε πως ο Χολαργός είναι… χειρότερος και από τα Εξάρχεια (!) και πως η περιοχή μας βρίσκεται σε κατάσταση… έκτακτης ανάγκης!

Και όλα αυτά, μετά από ένα –τραγικό– συμβάν, το οποίο, αντί για το κεντρικό πάρκο, θα μπορούσε να έχει συμβεί έξω από το σπίτι του οποιουδήποτε, έξω ή και μέσα στο μαγαζί του οποιουδήποτε και γενικώς οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Διότι, πολύ απλά και δυστυχώς, τη δολοφονία ή την αυτοκτονία, όπου και όποτε κι αν είναι να γίνει, πολύ δύσκολα την προλαμβάνεις.

Να λέμε, λοιπόν, δόξα τω Θεώ ή έστω… ευτυχώς, που μας έλαχε να μένουμε Χολαργό (ή Παπάγου) και όχι οπουδήποτε αλλού. Ας θεωρούμε ευλογημένους τους εαυτούς μας που κατοικούμε σε αυτή την πανέμορφη και ήσυχη περιοχή. Όσοι μετανιώνουν που είναι Χολαργιώτες (ή Παπαγιώτες), δεν έχουν παρά να μετακομίσουν κάπου αλλού, ανάλογα με το πού τους «σηκώνει» η τσέπη τους. Και εκείνοι θα… ηρεμήσουν, αλλά και εμείς θα… γλιτώσουμε.