4 χρόνια, λοιπόν. Σαν χθες, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κι όμως, για την ακρίβεια πέρασαν 1.461 ημέρες από τότε που πήρα την απόφαση να φτιάξω κάτι δικό μου, για την πόλη μου. Να πάψω να «φιλοξενούμαι» σε διάφορες τοπικές εφημερίδες και να δημιουργήσω το δικό μου ενημερωτικό μέσο, για τους φίλους μου, τους γνωστούς μου, τους γείτονές μου, όλους εσάς τους συμπολίτες μου.
Μπορεί τους περισσότερους να μην σας γνωρίζω προσωπικά, όπως κι εσείς εμένα, μικρή σημασία έχει όμως αυτό. Είμαστε όλοι το ίδιο τυχεροί. Διότι, είτε από πρόθεση, είτε από συγκυρίες, κατοικούμε όλοι σε μία από τις ομορφότερες περιοχές της πρωτεύουσας. Για πολλούς, όπως και για μένα, στην ομορφότερη.
Το blog για τη γειτονιά που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά αυτή η γειτονιά δεν είναι ίδια πια. Τη γειτονιά την κάνουν οι άνθρωποι, οι ζωντανές παρουσίες. Και πολλοί από αυτούς με τους οποίους μεγάλωσα, στην ίδια γειτονιά, δεν είναι πια εδώ. Άλλοι έφυγαν από τη ζωή, άλλοι έφυγαν για άλλες πολιτείες. Ακόμη και τα παιδιά που έπαιζαν κάποτε σ’ αυτή τη γειτονιά, μεγάλωσαν. Κι αυτό που έμεινε να τη θυμίζει είναι κάποια κτίρια, μερικά δέντρα και οι αναμνήσεις όσων έμειναν.
Σπάνιο να γεννηθείς, να μεγαλώσεις και να συνεχίσεις να ζεις στο ίδιο μέρος, στην ίδια γειτονιά. Και δύσκολο αυτό να μη σε κάνει να την πονάς και να μη θες το καλύτερο γι’ αυτή. Εάν σε αυτά τα 4 χρόνια το «Μένουμε Χολαργό» βοήθησε στο να βελτιωθεί έστω και στο ελάχιστο αυτή η γειτονιά των δεκάδων χιλιάδων κατοίκων, προσωπικά μου αρκεί.
Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική αφορμή της γέννησης του «Μένουμε Χολαργό» εκείνο το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου του 2014. Ούτε θα τον μάθει, μα ούτε και μπορεί να τον διανοηθεί. Τις αιτίες, σας τις εξομολογήθηκα.Το «Μένουμε Χολαργό» αλλάζει. Ήρθε, πια, η ώρα. Αυτό που δεν θα αλλάξει ποτέ είναι ένα από εκείνα τα παιδιά που έπαιζαν στη γειτονιά και που όσα χρόνια κι αν περάσουν όλα όσα πίστευε κι ονειρευόταν παραμένουν αναλλοίωτα.
Συνεχίζουμε.
Μανώλης Χάλκος
Μένουμε Χολαργό