«Αν κρεμάσω χαρτόνι στο λαιμό μου, μπορώ να βγω έξω;»


Οι εργαζόμενοι σε Δήμους και Περιφέρειες που απαντούν στις κλήσεις καταγράφουν τις αγωνίες των πολιτών | Στο πενταψήφιο τηλέφωνο του Δήμου Παπάγου-Χολαργού δημότες ζητούν να πάει κάποιος να τους ψωνίσει ή να τους αγοράσει φάρμακα γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν

Χιλιάδες άνθρωποι τηλεφωνούν καθημερινά στους Δήμους και τις Περιφέρειες ζητώντας από φάρμακα και φαγητό έως και… συμβουλές για τις σεξουαλικές επαφές, εν μέσω της κρίσης του κορονοϊού. Αρκετοί καλούν σίγουροι ότι έχουν κολλήσει τον ιό, αναφέροντας κυρίως δύσπνοια, χωρίς άλλα συμπτώματα. Άλλοι βήχουν συνέχεια στο ακουστικό αλλά επιμένουν ότι πρόκειται για τσιγαρόβηχα. Κάποιοι σχηματίζουν τον αριθμό των call centers των Δήμων θέλοντας απλώς να ακούσουν κάποιον στην άλλη άκρη της γραμμής. «Είσαι κάποιος που νοιάζεται», όπως λένε οι άνθρωποι που σηκώνουν τα τηλέφωνα, περιγράφοντας τη δουλειά τους.

Ακόμα και αν υποδέχονται εκατοντάδες κλήσεις καθημερινά, στην πραγματικότητα ένα ή δύο άτομα σηκώνουν τα τηλέφωνα και στη συνέχεια προωθούν τα αιτήματα ή τις κλήσεις σε άλλους που εργάζονται από το σπίτι τους.

Μετά δέκα ημέρες τηλεφωνικής επαφής με εκατοντάδες πολίτες, η κ. Μαρία Παλιατσέα, υπεύθυνη γιατρός του call center της Περιφέρειας Αττικής όπου έχουν καταγραφεί πάνω από 21.000 κλήσεις, είναι πλέον σίγουρη. «Οι νέοι είναι πειθαρχημένοι, ακολουθούν τις οδηγίες, ρωτούν και προσαρμόζονται. Οι μεγαλύτεροι είναι απείθαρχοι και, παρά τις συμβουλές μας, επιμένουν “εγώ θα πάω στο νοσοκομείο”».

Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη και πριν από την πανδημία σήκωναν μεγάλο βάρος. Όμως τώρα οι ανάγκες μέρα τη μέρα αυξάνονται. «Μέσα σε μία εβδομάδα είχαμε 98 αιτήματα από πολίτες που ζητούν να τους πάμε φαγητό ή τρόφιμα στο σπίτι τους γιατί δεν μπορούν να τα προμηθευτούν», λέει στην «Καθημερινή» η υπεύθυνη Αντιδήμαρχος, Βάσω Μουταφίδου. Στο συγκεκριμένο Δήμο, 2.700 άτομα είναι δικαιούχοι του προγράμματος ΤΕΒΑ που χρηματοδοτείται από κοινοτικά κονδύλια και υποστηρίζει ανθρώπους όσον αφορά τη σίτιση και την παροχή υλικών αγαθών. Όμως ενώ προβλεπόταν να ενεργοποιηθεί από την αρχή του έτους, ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. «Εμείς έχουμε κάποιες δωρεές, κάνουμε ό,τι μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, και έχουμε στείλει επιστολές για βοήθεια. Όμως οι δυνατότητές μας είναι συγκεκριμένες», λέει η κ. Μουταφίδου.

Στο Δήμο Νέας Σμύρνης δύο στους τρεις ανθρώπους που καλούν ζητούν τρόφιμα και ένας στους τέσσερις φάρμακα. Πριν από τον αποκλεισμό, οι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να μετακινηθούν, οπότε πήγαιναν στα συσσίτια ή στις εκκλησίες. Τώρα χρειάζονται στήριξη.

Στο πενταψήφιο τηλέφωνο του Δήμου Παπάγου-Χολαργού, που λειτουργούσε από το καλοκαίρι για την εξυπηρέτηση των πολιτών, τώρα πολλοί δημότες ζητούν να πάει κάποιος να τους ψωνίσει ή να τους αγοράσει τα φάρμακα γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν. «Σε έναν παιδικό σταθμό που έχει κλείσει, μαγειρεύουμε καθημερινά και μοιράζουμε περίπου 30 μερίδες φαγητό», λέει ο Δήμαρχος, Ηλίας Αποστολόπουλος, στην «Καθημερινή». Η κοινωνική υπηρεσία του Δήμου αναλαμβάνει επίσης να παραδώσει φάρμακα κατ’ οίκον.

Δυσκολία προσαρμογής

Τα αιτήματα των πολιτών δείχνουν τη δυσκολία προσαρμογής στις πρωτόγνωρες συνθήκες, ειδικά για τους πιο μεγάλους ανθρώπους. «Λοιπόν. Αν κρεμάσω ένα χαρτόνι στον λαιμό μου που να λέει σούπερ μάρκετ και φαρμακείο, μπορώ να βγω έξω; Δεν ξέρω να στέλνω μηνύματα και δεν βλέπω να συμπληρώσω δήλωση». Ο κ. Γιώργος, 74 ετών, τηλεφώνησε στο call center της Περιφέρειας Αττικής απεγνωσμένος. Τα καθημερινά ψώνια για αυτόν και τη γυναίκα του μοιάζουν πλέον σαν αναμέτρηση με την παρανομία.

Τα προβλήματα πολλά και κάθε είδους:

Ο Σπύρος έκλεισε πριν από λίγους μήνες τα 18 και βρίσκεται στη Ρόδο όπου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Όμως ο διοικητής του δεν του δίνει άδεια να έρθει στην Αθήνα, ενώ στο νησί ακόμα δεν υπάρχει κρούσμα. Μια 13χρονη που μένει με τη γιαγιά και τον παππού της τηλεφώνησε για να μάθει τι πρέπει να κάνει για να μην τους κολλήσει. Ένας άνδρας που η γυναίκα του είναι έγκυος κάλεσε «κρυφά» στο κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης Δήμου για να μάθει μήπως θα ήταν ασφαλέστερο να μετακομίσει στο σαλόνι. Ένας 17χρονος αναρωτιόταν αν μπορούσε να συνεχίσει να έχει ερωτικές σχέσεις με την κοπέλα του ή κινδύνευε να κολλήσει.

Η ψυχίατρος Λίλιαν Μαρκάκη, η οποία απαντά στη γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης της Περιφέρειας Αττικής, λέει ότι οι άνθρωποι που καλούν είναι συνήθως πολύ φοβισμένοι, πανικόβλητοι. Μερικές φορές όμως, θέλουν απλώς να δώσουν τις δικές τους συμβουλές στο κράτος.

πηγή