ΟΔΩΝΥΜΙΚΑ ΧΟΛΑΡΓΟΥ: Οδός Κω


Ένα από τα μικρότερα σε μήκος (131 μ.) στενά του -Άνω- Χολαργού, που ξεκινά από την οδό Αστυπάλαιας και καταλήγει στην οδό Καραολή & Δημητρίου.

Η οδός Κω, που στο μέσον της διασταυρώνεται με την κεντρικότερη οδό Δοϊράνης, διαθέτει στο σύνολό της ανακατασκευασμένα πεζοδρόμια, ενώ το δεύτερο τμήμα της, από Δοϊράνης έως Καραολή & Δημητρίου, είναι εξοπλισμένο και με δίκτυο αγωγών ομβρίων.

Κως: Το τρίτο, μετά τη Ρόδο και την Κάρπαθο, σε έκταση νησί των Δωδεκανήσων. Βρίσκεται στην είσοδο του Κεραμεικού Κόλπου (Κερμέ Κιορφετζί) και απέχει 3 μίλια από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Κατά την παράδοση οφείλει το όνομά της στη νύμφη Κω, κόρη του Μέροπος, μυθικού βασιλιά του νησιού (από όπου και η άλλη αρχαία ονομασία της, Μεροπίς ή Μερόπη).

Πρωτεύουσα είναι η ομώνυμη πόλη. Είναι πεδινό νησί με ψηλότερο βουνό το Δίκαιον (Ωρομέδων, 846 μ.). Έχει γεωργική, κτηνοτροφική, μεταλλευτική και αλιευτική παραγωγή, ενώ ανεπτυγμένος είναι ο τουρισμός. Η επαρχία Κω του νομού Δωδεκανήσου περιλαμβάνει το ομώνυμο νησί, τη Νίσυρο και μερικά μικρότερα (Γυαλί, Φόρος).

Κατά τη μυθολογία, η Κως πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με αρχηγούς τους Φείδιππον και Άντιφον. Μετά την άλωση της Τροίας ναυάγησε εκεί ο Ποδαλείριος, γιος του Ασκληπιού, και από τότε το νησί αφιερώθηκε στον Ασκληπιό. Ιστορικά, πρώτοι κάτοικοι της Κω ήταν οι Κάρες. Κατόπιν, ήρθαν Θεσσαλοί, Θηβαίοι και τέλος Δωριείς από την Επίδαυρο.

Ανήκε στη Δωρικήν Εξάπολιν και κατόπιν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο καταστράφηκε από τους Σπαρτιάτες. Κατόπιν, καταλήφθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και μετά περιήλθε στους Λαγίδες (Πτολεμαίους) της Αιγύπτου (το 366 π.Χ. είχε ήδη ιδρυθεί νέα πρωτεύουσα που έφθασε σε μεγάλη ακμή).

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο ανήκε στην επαρχία της Ασίας και ήταν ελεύθερη πόλη, απαλλαγμένη από φόρους («ατελής»). Επί των Βυζαντινών δέχθηκε συνεχείς επιδρομές από τους Άραβες. Το 1304 καταλήφθηκε από τους Γενουάτες και κατόπιν από τους Ιωαννίτες Ιππότες (1313). Το 1522 καταλήφθηκε από τους Τούρκους, που την κράτησαν μέχρι το 1912, οπότε περιήλθε στους Ιταλούς. Τέλος, το 1947 ενσωματώθηκε στην Ελλάδα μαζί με τα άλλα Δωδεκάνησα.

Η Κως είναι η πατρίδα του Ιπποκράτους, του μεγαλύτερου ιατρού της αρχαιότητας (5ος αι. π.Χ.) και ήταν έδρα του περίφημου Ασκληπιείου. Εκεί ετελούντο κάθε πέντε χρόνια τα Μεγάλα Ασκληπιεία, πανελλήνιοι αγώνες, κατά τους οποίους εκηρύσσετο εκεχειρία. Κατά την παράδοση, ο Ιπποκράτης φύτεψε στην πόλη έναν πλάτανο, που σώζεται μέχρι σήμερα και είναι το αρχαιότερο δέντρο της Ευρώπης.

Για χάρη του Ιπποκράτους, που βοήθησε πολύ τους Αθηναίους στη διάρκεια του μεγάλου λοιμού (430 π.Χ.), οι Αθηναίοι με ψήφισμα θέσπισαν τη δωρεάν σίτιση των παιδιών της Κω στο Πρυτανείο και τη μόρφωσή τους ως γνήσιων Αθηναίων.

Τον 11 ο αι. ο όσιος Χριστόδουλος, ιδρυτής της Μονής της Πάτμου, ίδρυσε στην Κω κοινοβιακή μονή. Άλλο περιώνυμο μοναστήρι είναι του «Δικαίου Χριστού» στο όρος Ωρομέδων, που γι’ αυτό ονομάζεται και Δίκαιον.

⇒ Με πληροφορίες από: «Οδωνυμικά του Χολαργού» (2004, Εκδ. πρ. Δήμου Χολαργού)