ΟΔΩΝΥΜΙΚΑ ΧΟΛΑΡΓΟΥ: Οδός Σκοπέλου


Από τη Φανερωμένης έως τη Θεμιστοκλέους, η μήκους 150 μ. οδός Σκοπέλου αποτελεί έναν από τους είκοσι δρόμους της πόλης με ονομασία νησιωτικής προέλευσης, όντας η μοναδική εκπρόσωπος των Βορείων Σποράδων στα οδωνυμικά του Χολαργού.

Σκόπελος: Νησί των Βορείων Σποράδων, ανάμεσα στη Σκιάθο και την Αλόννησο. Την ονομασία της οφείλει στις βραχώδεις ακτές της. Πρωτεύουσά της είναι η ομώνυμη κωμόπολη (ή Χώρα). Είναι ορεινή και κατάφυτη και φημίζεται για τις φυσικές καλλονές της. Παράγει γεωργικά και μικροβιοτεχνικά προϊόντα και έχει αναπτυγμένο τουρισμό.

Στην αρχαιότητα λεγόταν Πεπάρηθος. Κατά την παράδοση ιδρύθηκε από Κρήτες της Κνωσσού με αρχηγό τον Στάφυλον, γιο του Διονύσου και της Αριάδνης. Το 340 π.Χ. ερημώθηκε από τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας επειδή οι κάτοικοι έδιωξαν από το νησί τη μακεδονική φρουρά. Στους βυζαντινούς χρόνους ήταν τόπος εξορίας. Επί Φραγκοκρατίας (13ος αι.) ανήκε στο Δουκάτο της Νάξου.

Αργότερα κυριάρχησαν εκεί οι Βενετοί μέχρι το 1538, οπότε καταλήφθηκε από τον Χαϊρεντίν Βαρβαρόσσα, που εξόντωσε ολόκληρο σχεδόν τον πληθυσμό. Αργότερα ξανακατοικήθηκε, αλλά δέχθηκε πολλές επιθέσεις πειρατών. Απελευθερώθηκε κατά την Επανάσταση του 1821, στην οποία πήρε μέρος.

⇒ Με πληροφορίες από: «Οδωνυμικά του Χολαργού» (2004, Εκδ. πρ. Δήμου Χολαργού)