Μία από τις έξι οδούς της πόλης με αναφορά στα Δωδεκάνησα, η οδός Σύμης κινείται από την αρχή (ύψος οδού Ναυαρίνου) έως το τέλος (Κυκλάδων) στα όρια με τη γειτονική Αγία Παρασκευή, αποτελώντας το ανατολικότερο άκρο ολόκληρης της Δημοτικής Κοινότητας Χολαργού.
Σύμη: Μικρό νησί των Δωδεκανήσων, κοντά στα Μικρασιατικά παράλια. Υπάγεται στην επαρχία Ρόδου. Στην αρχαιότητα λεγόταν και Καρική, Έλκουσα, Αίγλη, Μεταποντίς. Η τουρκική ονομασία της είναι Σουμπεκί Αντά.
Πήρε την ονομασία της από τη Σύμη, κόρη του Ιαλύσου και της Δωτίδος, την οποία ερωτεύθηκε ο Γλαύκος, την απήγαγε και την έφερε στο ομώνυμο νησί. Είναι ορεινή και βραχώδης, αλλά αρκετά εύφορη. Πρωτεύουσα είναι η ομώνυμη κωμόπολη.
Η ιστορία της ταυτίζεται γενικά με την ιστορία της Δωδεκανήσου. Πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με αρχηγό τον Νιρέα. Κατόπιν ερημώθηκε, αλλά στους ιστορικούς χρόνους έπαιξε κάποιο ρόλο (στον Πελοποννησιακό Πόλεμο π.χ. ήταν ναυτική βάση των Αθηναίων).
Αργότερα έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής και κατόπιν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατακτήθηκε από τους Φράγκους, τους Τούρκους (1523) και τους Ιταλούς (1912) και τέλος το 1947 ενώθηκε με την Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.
Κοντά στο λιμάνι Πάνορμος (Πανορμίτης) είναι κτισμένη η περίφημη μονή των Ταξιαρχών, περισσότερο γνωστή ως Μονή Πανορμίτου.
⇒ Με πληροφορίες από: «Οδωνυμικά του Χολαργού» (2004, Εκδ. πρ. Δήμου Χολαργού)