Αφιερωμένη στο αγαπημένο βουνό των Χολαργιωτών, η μήκους 1,7 χλμ. οδός Υμηττού ξεκινά από τη συμβολή των οδών Μακεδονίας & Ανατολής στους πρόποδες του «Τρελού» και καταλήγει στη λεωφόρο Μεσογείων.
Η οδός Υμηττού αποτελεί επίσης όριο ανάμεσα στις Δημοτικές Κοινότητες Χολαργού και Παπάγου, αφού τα ζυγά νούμερα της οδού, μεταξύ των οδών Μακεδονίας/Ανατολής και Στρατηγού Κοκκόλα, ανήκουν στην κηπούπολη των Στρατηγών.
Στην οδό Υμηττού εδρεύουν μεταξύ άλλων η Πρεσβεία του Καζακστάν, το Αστυνομικό Τμήμα Χολαργού-Παπάγου, καθώς και ένας εκ των ιστορικότερων συνδέσμων φιλάθλων του Παναθηναϊκού (East End).
Η οδός Υμηττού αποτελεί και μέρος της διαδρομής της γραμμής 418 του ΟΑΣΑ (Σταθμός Εθνικής Άμυνας – Σχολεία Χολαργού).
Υμηττός: Βουνό στα ανατολικά του αθηναϊκού λεκανοπεδίου, που το χωρίζει από τα Μεσόγεια. Ψηλότερη κορυφή του είναι ο Εύζωνας (υψόμετρο 1.026 μ.). Χωρίζεται σε δύο τμήματα. Το βορειότερο λεγόταν κατά την αρχαιότητα Μέγας Υμηττός και το νοτιότερο Ελάττων ή Άνυδρος Υμηττός (σήμερα λέγεται Μαυροβούνι και Κούτρα).
Ήταν ιερό όρος του Πανός και των Νυμφών και περίφημος από την αρχαιότητα για το μέλι του («μελισσοτρόφος»), φήμη που διατηρεί μέχρι σήμερα. Στους δυτικούς πρόποδές του βρίσκονται τα μοναστήρια Καισαριανής, Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Αγίου Ιωάννου Κυνηγού, Ζωοδόχου Πηγής και Αστερίου.
Σήμερα λέγεται κοινώς και Τρελός. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες γι’ αυτό (όπως από το αλλοπρόσαλλο των προβλέψεων για τον καιρό, που γίνονταν από την κορυφή του, από το tres long = πολύ μακρύς, ή πιθανότερα από το Monte Matto = τρελό βουνό, στα ιταλικά, που είναι παραφθορά του Monte Imetto). Άλλωστε και η τουρκική ονομασία του ήταν Ντελή Νταγκ, δηλαδή όρος Τρελών.
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου, ξεκινώντας από το γεγονός ότι στα Μεσόγεια καλλιεργείται πολύ το αμπέλι και υπάρχει μεγάλη οινοπαραγωγή, έγραψε λογοπαίζοντας ότι «ο Υμηττός χωρίζει την κοιλάδα του πνεύματος (εννοώντας την Αθήνα) από την πεδιάδα του οινοπνεύματος».
Με το ίδιο όνομα υπάρχει και Δημοτική Κοινότητα (Δήμος Δάφνης-Υμηττού) στο νοτιοανατολικό τμήμα της «Μείζονος Πρωτευούσης», στους πρόποδες του ομώνυμου βουνού.
⇒ Με πληροφορίες από: «Οδωνυμικά του Χολαργού» (2004, Εκδ. πρ. Δήμου Χολαργού)